Лепельщина без прикрас

Я шмат гадоў збіраў успаміны лепельцаў. Гэта расповяды жыхароў Лепельшчыны аб былых часінах, іх уласнаручныя допісы. Навошта гэта, будзе сказана ў прадмове ніжэй. Тролям прапаную не тужыцца і не выклікаць мяне на спрэчкі - уступаць у іх не буду. Многія з маіх рэспандэнтаў, у тым ліку і першы па зместу, адышлі ў лепшы свет. Ніхто ўжо ніколі не пачуе ад Пятра Казачэнкі пра дзейнасць торфазавода "Курган", большасць нашых землякоў нават не чула пра такі. А я захаваў расповяд старажыла, які жыў марай адзначыць свой стогадовы юбілей. Мара яго здзейснілася. Адсвяткаваў і праз пару месяцаў памёр. Я пакіну нашчадкам памяць аб ім.

Я мог завесці ўласны "Жывы Часопіс" на прасторах інтэрнэта. Аднак у яго будуць зазіраць у асноўным чужыя людзі, ябыякавыя і да Лепельшчыны, і да Казачэнкі, і да спаскуджанай манкуртамі Свяды. На гэтым сайце мае землякі часцей прачытаюць споведзі сабе падобных.

Працягваю збіранне ўспамінаў лепельцаў. Звяртайцеся, райце, падказвайце - буду рады.