Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Час ад часу краязнаўчыя сцежкі-дарожкі праходзяць праз чашніцкую вёску Латыгалічы, якая месціцца амаль на памежжы з Лепельшчынай, а да сярэдзіны 60-х гадоў увогуле была лепельскай.
1 151
Звесткі аб уўтары глядзець тут.
Свядзіца раскінула свае хаціны па абодва берагі аднайменнай рэчкі, якая нясе свае воды ў Эсу. Вёска мае даволі багатую і старажытную гісторыю.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Займаючыся пошукам у ваколіцах Велеўшчыны археалагічных помнікаў, знайшлі два могільнікі ХІV-XIX стагоддзяў з каменнымі крыжамі. Аблазіўшы, як нам здавалася, усё наваколле, прыйшлі да высновы, што вакол вёскі археалагічных помнікаў быць не можа. Аказваецца, памыляліся.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
За пяць кіламетраў ад Чэрцаў месціцца вёска Людчыцы. Яе відавочнай адметнасцю служыць, бадай што, спрадвечная буслянка на старой ліпе.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Вёска Аношкі ўшчыльную прытулілася да бальшака Лепель – Барысаў. Сюды з сябрамі гуртка “Нашчадкі” накіраваўся, каб высветліць акалічнасці з’яўлення на мясцовых могілках ваеннага пахавання.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
(Запканчэнне. Пачатак глядзець тут, папярэднюю частку - тут).
Недалёка ад вёскі Велеўшчыны, на хутары Калавур, у 1886 годзе нарадзіўся Дамінік Вікенцьевіч Канопка, поўны Георгіеўскі кавалер. Гэтага звання ён быў удастоены за подзвігі, праяўленыя ў гады Першай сусветнай вайны.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Вёска Велеўшчына да 2003 года была цэнтральнай сядзібай калгаса “Радзіма”.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Адразу за Слабадой раўнінная мясцовасць рэзка змяняецца ўзгорыстым ландшафтам. Стужка добра накатанай жвіроўкі бяжыць пад гару ў накірунку вёскі Далікі. Трэба прыкласці шмат намаганняў, каб узабрацца на высокую гару, якую ў народзе называюць Міласніцай.
Звесткі пра аўтара глядзець тут.
Аношкі нешматлікімі хацінамі амаль ушчыльную прытуліліся да маляўнічага возера Оч. Як і большая частка азёр віцебшчыны, вадаём мае ледніковае паходжанне. Вада ў Очы чыстая, празрыстая, але мае карычневатае адценне, якое надаюць адклады торфу з блізкага балота.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Ад Блукача ВАЛАЦУЖНАГА. Валер Тухта выдаў чарговую кніжку “Замошша”. Для нас яна цікавая тым, што вёска здаўна ўваходзіла ў склад Лепельшчыны. І толькі ў сярэдзіне 1960-х гадоў Замошша разам з трыма Забаеннямі, Адамаўкай, Чорнай Лазой, Латыгалічамі… ўключылі ў склад Чашніцкага раёну ў сувязі з яго ўзбуйненнем па прычыне пачатку ў 1964 годзе будаўніцтва Лукомскай ГРЭС і горада энергетыкаў Новалукомля.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Краязнаўчы аповяд у чатырох частках. Частка чацвёртая. Пачатак глядзець тут.
У 1944 годзе, адразу пасля нямецкай акупацыі, у Весялове аднавіў працу калгас. На той час ён насіў назву імя Чапаева. У 1950 годзе калектыўныя гаспадаркі Весялова, Стайска і Валосавічаў аб’ядналі ў калгас імя Дзяржынскага. У 1959-м ён змяніў статус і стаў называцца саўгасам “Валосавічы”. Да сёняшняга дня на ўскрайку вёскі захаваліся рэшткі фермы, будынак якой ужо працяглы час стаіць закінутым з-за непатрэбнасці.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Краязнаўчы аповяд у чатырох частках. Частка трэцяя. Пачатак глядзець тут.
У адкрытым доступе ў інтэрнэце маецца шэраг сайтаў, дзе размешчаны звесткі пра рэпрэсаваных. Ёсць там таксама даныя і пра жыхароў вёскі Весялова. Мне ўдалося адшукаць імёны 11 бедакоў. Але ўпэўнены, што пры больш пільным пошуку трагічны спіс ахвяр будзе нашмат даўжэйшы.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Краязнаўчы аповяд у чатырох частках. Частка другая. Першую глядзець тут.
Сярод жыхароў навастворанага з разагнаных хутароў паселішча Весялова была сям’я Казіміра Цупрыняка родам з польскай вёскі Вулька Гастунская. У тутэйшыя мясціны ён патрапіў ужо падлеткам, калі бацькі прыехалі абжывацца на новым месцы. З цягам часу Казімір займеў уласную гаспадарку на хутары Зафіеўка, стварыў сям’ю, у якой было шасцёра дзяцей. Казімір не паспеў як след уладкавацца на новым месцы. У жніўні 1936 года быў абвінавачаны ў шпіянажы на карысць Польшчы і арыштаваны. Такі лёс напаткаў многіх весялоўскіх палякаў.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Краязнаўчы аповяд у чатырох частках. Частка Першая.
Весялова – вёска ў складзе Валосавіцкага сельсавета Лепельскага раёна. Але на картах пачатку мінулага стагоддзя мы не знойдзем гэтага паселішча. Чаму? А таму, што яго на той час не існавала.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
У 1991 годзе археолагам Людмілай Дучыц былі даследаваны старажытныя пахаванні ля вёсак Занькі і Заазер’е. Пасля дзесяцігадовага перапынку на Лепельшчыне зноў аднавіліся археалагічныя работы. У 2001 годзе маладым археолагам Андрэем Вайцяховічам былі раскапаныя і вывучаныя курганы ля вёскі Звязда Пышнянскага сельсавета.
Звесткі аб аўтары шлядзець тут.
У лесе паміж вёскамі Юшкі і Вілы ёсць умацаванае паселішча – гарадзішча “Батарэя”. Датуецца І стагоддзем нашай эры.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Цёплай сакавіцкай раніцай на веласіпедах мы рушылі ў бок чашніцкай вёскі Замошша. Наперадзе нас чакалі новыя краязнаўчыя даследаванні. Шлях наш ляжаў ва ўрочышча Прыпарнае, якое размяшчаецца на маляўнічым беразе ракі Эса. Тысячы гадоў таму назад людзі аблюбавалі для жыцця берагі гэтай некалі паўнаводнай ракі.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Вёска Рудня туліцца абапал заўжды халоднай Эсы непадалёк ад аўтадарогі Мінск – Віцебск.
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Лета – час масавых адпачынкаў і сезон падарожжаў. Вось і мы скіраваліся ў чарговую вандроўку-экспедыцыю, прымеркаваную да дня вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў.
Звесткі пра аўтара глядзець тут.
Кожны раз, скіроўваючыся ў вандроўку, імкнешся як мага болей даведацца цікавага аб мінулым свайго краю. У чарговае падарожжа з дзецьмі Сяргеем і Дзімам Падабедамі, Дзімам Гацурам падаліся на веласіпедах.
Звесткі пра аўтара глядзець тут.
Восень сёлета выдалася даволі цёплай. Але цяплынь гэтая падманлівая. У хуткім часе з неба замест цёплага дожджыку, магчыма, пойдзе снег. I дабрацца да аддаленых маленькіх вёсачак будзе даволі складана. Таму вырашыў цяпер, пакуль дарогі не заснежаны, наведаць некалькі такіх населеных пунктаў. Каб не было сумна, узяў у спадарожнікі Дзімку і Вадзімку – двух малых, якія вельмі любяць павандраваць.
Звесткі пра аўтара глядзець тут.
Празвінеў першы званок 2000/2001 навучальнага году, і школы зноў запоўніліся гоманам бесклапотнай малечы. Кожны імкнецца падзяліцца ўражаннямі, набытымі за час летніх канікулаў.
Звесткі пра аўтара глядзець тут.
Нарэшце дачакаліся цёплых дзянькоў 2000 году, калі можна без усялякіх перашкод павандраваць па знакамітых мясцінах нашага раёна. На гэты раз я і мае маленькія вандроўнікі вырашылі наведаць Лепельскае гарадзішча, дзе ў далёкія часы размяшчаўся старажытны Лепель, тагачасны цэнтр эканамічнага і палітычнага жыцця (XIV—XVI стагоддзі).
Звесткі аб аўтары глядзець тут.
Шэраг цэркваў і касцёлаў на фотаздымках зафіксаваў краязнавец Ян Балзункевіч, які з імпэтам вандраваў па Беларусі напачатку ХХ стагоддзя. Цяпер калекцыя тых арыгінальных фотаздымкаў захоўваецца ў Цэнтральнай навуковай бібліятэцы Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.
16